We discussiëren al een uur maar we komen geen steek verder…

Wij kunnen gewoon niet normaal praten!

Als praten moeilijk is bij jullie, kom je vaak in zo’n frustrerend stuk terecht. Je doet je best om netjes te zeggen wat jij ervan vindt, het komt niet aan. Hij zegt iets waar jij van over de kook raakt, of juist van dichtklapt. En vice versa.

Als dit gebeurt, telkens weer, kom je in zo’n machteloze situatie terecht. Je doet je best, maar het lukt maar niet. Hoe moet je hier nu uitkomen?

In dit blog bespreek ik een aantal dingen die ik zelf toepas als ik mezelf in een oud patroon voel glippen. Want dat is het, een oud patroon! Toen je net een relatie had, speelde dit waarschijnlijk niet, toch? Dit is door de jaren heen een patroon geworden en gelukkig heb je maar 1 persoon nodig om het patroon te doorbreken. Jij in dit geval!

Een van de eerste dingen die ik doe, is het gesprek stoppen als het zo’n wending neemt en je in de “daar gaan we weer” valkuil stapt. Zodat je niet in de “ja, maar” sfeer terecht komt. Als je namelijk een uur aan het discussiëren bent, is het lastig om er nog uit te komen. Je ego, je mind, gaat dan met je aan de haal en je trapt in de “zie je nou wel” valkuil. Ik zeg dan gewoon: volgens mij is dit niet de kant die wij op willen. Ik druk, met andere woorden, de pauzeknop of resetbutton in.

De volgende stap is dat ik me afvraag wat de intentie van mijn partner is. Vaak is de intentie namelijk om mij te beschermen, mij te helpen, mij te waarschuwen voor iets of iemand. Alleen kan ik dat vaak niet horen. Vraag je dus even kort af, wat is zijn intentie, wat kan ik hier van leren. Daarmee boor ik direct mijn nieuwsgierigheid aan. Want misschien heeft mijn partner wel iets interessants te melden, als ik mijn oordeel – dat ik (en jij ook vast!) zo snel klaar heb – even buiten de deur kan houden.

Ik spreek vervolgens ook uit wat er zich in mijn hoofd afspeelt. Als ik niet goed kan ontvangen wat mijn partner zegt, omdat er bij mij een emotie wordt getriggerd, omdat ik voel dat ik boos of verdrietig word, dan zeg ik dat gewoon. Ik zeg gewoon: wacht even, ik moet even bij mezelf aankomen, want ik merk dat ik je niet kan horen. Ik vraag daar dus even tijd voor, zodat ik kan horen wat de boodschap écht is. Net zo min als jij kunt ruiken wat er zich bij je partner zich van binnen afspeelt, kan hij dat ook niet bij jou ruiken, dus zeg het gewoon!

Ik hoop dat ik je door middel van dit kijkje in de keuken, een eerste zetje heb kunnen geven om het vanaf nu anders te gaan doen. Ga uitproberen wat er wél werkt, wees nieuwsgierig. Ga op herontdekkingstocht! Op avontuur! Dat is spannend, want anders, maar ik zweer je dat het de moeite waard is.

Nieuwsgierig geworden? Beluister dan de gehele episode van de Moonchild Podcastshow van deze week!

Meer van dit alles vind je in de Valentijnsboost van 1-3 februari. Geef je op via: www.mirjammaris.com/valentijn

 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *