Ruzie over het huishouden, gewoon van die kleine dingetjes. Over wie de was opvouwt, bijvoorbeeld. Heb jij dan ook dat je je afvraagt, waarom in hemelsnaam? En vooral ook: hoe kom ik hieruit?
Irritaties over feitelijk onbenullige dingen, kunnen heel hoog oplopen en een enorme domper zijn op de sfeer in huis. Wat wij (lees: wij mensen, onze mind, ons ego) dan doen, is dit: in cirkeltjes redeneren. Hoe vaak heb je je al wel niet afgevraagd waarom dit jou/jullie overkomt? Waarom het niet lukt om dit (patroon) te veranderen? Waarom hij niet eens wat meer….(vul maar in)?
Vrouwen vragen mij dagelijks: hoe los ik dit op? Hoe kom ik hier uit?
Wat ik geleerd heb, is om andere vragen te gaan stellen. De waarom of hoe-dan vraag schiet je meteen in de machteloze hoek. Je schiet daardoor meteen in een “ik weet het niet, ik kan er toch niks aan veranderen” modus. Wat nou, als dat ook anders kan?
Door het stellen van oplossingsgerichte vragen, in plaats van de vragen waar je niks mee kan (de waarom vraag is namelijk behoorlijk moeilijk om te beantwoorden, meestal is er namelijk geen reden), stel je jezelf in staat om het heft in eigen hand te nemen. Daar word je niet machtelozer, maar juist krachtiger van.
Een van de beste vragen die ik mezelf stel, als ik met een probleem zit waar ik niet uitkom is:
Who must I become? Wie moet ik zijn/worden om dit probleem op te lossen. Welke eigenschap kan ik dan wel gebruiken?
Deze vraag komt (helaas) niet van mij, maar heb ik geleerd van Michael Beckwith. Misschien een scheutje moed, om – ondanks mijn angst om iets nieuws te proberen – toch een nieuwe manier te vinden om met mijn partner te communiceren over de was. Misschien een beetje nieuwsgierigheid, om te onderzoeken wat wél werkt. Misschien een beetje….vul maar in.
Zelf ga ik hier dan op schrijven. Ik zet mijn pen op papier, denk niet na, maar ga gewoon schrijven wat er in me opkomt. Ik stop niet, totdat ik voor mijn gevoel ben uitgeschreven. En wonderbaarlijk genoeg, vind ik dan meestal het antwoord. Misschien niet meteen, maar soms na een tijdje.
Een andere hele fijne vraag om te stellen is: Kan ik mezelf de ruimte en toestemming geven om …
Bijvoorbeeld als je vast zit in iets en je komt er niet uit. Je staat op een kruispunt en je twijfelt: zal ik nou links of zal ik nou rechts. Alle voors- en tegens- zijn al de revue gepasseerd en je twijfelt nog steeds. Twijfel komt ook uit onze mind trouwens, onze intuïtie, onze ziel, twijfelt niet – alleen zijn we gewend geraakt om op onze mind te vertrouwen voor het antwoord. Maar dat is een ander onderwerp voor een ander blog 😊
Kan ik mezelf ruimte geven om het niet meteen te moeten weten? Kan ik mezelf ruimte geven om dit op mijn eigen tempo te doen? Kan ik mezelf ruimte en toestemming geven om de makkelijkste weg te mogen bewandelen? Dit is natuurlijk een gesloten vraag en het antwoord is in principe natuurlijk gewoon ja. Maar de vraag geeft wel veel ruimte om een andere weg te bewandelen. Om uit de stress te stappen. Probeer het maar eens!
De hele Moonchild Podcast episode van vandaag beluister je hier: LINK
